soms zachtjes fluisterend

soms schreeuwend nabij

soms heel stil luisterend

staat het ineens weer voor mij

het kan plotseling komen

het kan 'hoep' zo weer gaan

ik voel dat het er eigenlijk altijd is

           gemis

zomaar even mogen zijn

zonder te moeten of te kunnen

zonder groot of lang of klein

zonder waarde, zomaar even gunnen

een moment om te zien, te spelen,

om elkaar opnieuw te ontmoeten en samen het moment te delen

spring je mee in de plas en dans je blubber in je schoenen?

zullen we het laten en niet meer schoner willen boenen?

met beide benen op de grond en onze haren in de wind

en dat je dan juist daar een glimp van echt geluk vind

mag ik kleur bekennen

in wie ik ben, in hoe het voelt

er bij stilstaan, eraan wennen

steeds meer zijn zoals bedoelt

wil jij me helpen, er niet voor weggaan

er steeds gewoon weer even ezijn

mij leren om mijn weg te gaan

vanuit mijn eigen ik en mijn